ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ: Τα θύματα της παγκοσμιοποίησης ως εργαλείο διάλυσης των λαών και των εθνών

από τον ΒΑΣΟ ΖΑΝΕΤΤΟ, εκπρόσωπο

της Κίνησης Πολιτών Λάρνακας

και ανώτερο λειτουργό ΚΟΤ

Είμαστε η συγχυσμένη γενιά της Κύπρου,  αυτή η γενιά των νεαρών αμούστακων παιδιών που το 1974 καλεστήκαμε να υπερασπιστούμε την πατρίδα μας από την τούρκικη εισβολή. Είμαστε η γενιά που βίωσε  την τραγωδία και την αιματοχυσία που η «ειρηνική» παρέμβαση της Τουρκίας

 τότε, αντί λευκά περιστέρια έριχνε βόμβες. Είμαστε αυτοί που βιώσαμε την αιχμαλωσία και τον εξευτελισμό της προσφυγιάς. Είμαστε η γενιά που μεγαλώσαμε «με το δεν ξεχνώ και αγωνίζομαι» και με το «την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω».

Είμαστε η γενιά που κατοπινά μας είπαν ότι έπρεπε να αρχίσουμε να ξεχνάμε και μας κάλεσαν να υπογράψουμε την χαριστική βολή της Κύπρου, το σχέδιο «ΑΝΑΝ». Είμαστε η γενιά που εφοδιάσαμε τους γιούς μας με τρελλόχαρτα για να αποφύγουν να καταταγούν στο στρατό. Σιγά σιγά εξελιχθήκαμε στη γενιά της τηλεόρασης και του καναπέ.

Σήμερα ευτυχώς είμαστε η γενιά  που ξυπνήσαμε και λέμε «φτάνει πια».

Δυστυχώς σήμερα είμαστε αναγκασμένοι να γευτούμε πικρούς καρπούς που προέρχονται από προβληματικά δέντρα που εμείς φυτέψαμε, προβλήματα στα οποία εμείς γυρίσαμε τις πλάτες, τα κρύψαμε κάτω από το χαλί, και αρνηθήκαμε ως κοινωνία να αγγίξουμε το θέμα, να το αναλύσουμε,  και να προβληματιστούμε ούτως ώστε να αποφύγουμε και να αποτρέψουμε μια δραματική εξέλιξη.

Στην Κύπρο, πριν από αρκετά χρόνια, η παρουσία αλλοδαπών, κοινοτικών και υπηκόων τρίτων χωρών, άρχισε να αναπτύσσεται σιγά σιγά και σήμερα πλέον γίνεται καθεστώς.  Το 1990 επιτράπηκε για πρώτη φορά η είσοδος και προσωρινή παραμονή 1500 αλλοδαπών για σκοπούς απασχόλησης σε διάφορους τομείς.  Σήμερα, 20 χρόνια μετά, υπολογίζεται ότι βρίσκονται στις ελεύθερες περιοχές της Κυπριακής Δημοκρατίας, περίπου 200.000 μη Κύπριοι, μισοί Ευρωπαίοι (κοινοτικοί) και οι άλλοι μισοί υπήκοοι τρίτων χωρών.  Επιπλέον, υπολογίζονται 30-40 χιλιάδες εκείνοι που παραμένουν στη Κύπρο παράνομα.  Δηλαδή, σε ένα πληθυσμό 800.000 έχει προστεθεί ένα ποσοστό πάνω από 26% νόμιμων ή παράνομων ξένων μεταναστών.

Οι εκτιμήσεις των εμπλεκομένων υπηρεσιών, αποδεικνύουν ότι ένας σημαντικός αριθμός των παράνομων αλλοδαπών, και εν δυνάμει αιτητών ασύλου, διέρχονται από την Τουρκία, και μέσω των κατεχομένων και της γραμμής κατάπαυσης του πυρός, εισέρχονται παράνομα στην Κυπριακή Δημοκρατία για να αιτηθούν άσυλο.  Το πρόβλημα διογκώνεται, με τη δράση παράνομων δικτύων διακίνησης μεταναστών, ορισμένα εκ των οποίων, έχουν έδρα την Τουρκία, τα κατεχόμενα και είναι διασυνδεδεμένα με τις ελεύθερες περιοχές.  Ο κανονισμός πράσινης γραμμής όπως εμφανίζεται σήμερα διευκολύνει αλλά και εκκολάπτει την παράνομη δράση των δικτύων αυτών.

Η σχετικά εύκολη διέλευση από την πράσινη γραμμή, η νομιμοποίηση με την υποβολή αίτησης για άσυλο, της παραμονής των αλλοδαπών που παραμένουν παράνομα στη Δημοκρατία, η παραχώρηση οικονομικών παχουλών δημόσιων βοηθημάτων σε συνδυασμό με ταυτόχρονη παράνομη απασχόληση, η γειτνίαση της Κύπρου ως κράτος μέλος της Ε.Ε στις χώρες προέλευσης και διέλευσης παράνομων μεταναστών, αιτητών ασύλου είναι οι παράγοντες που ενεργούν στην προσέλκυση και προέλευση παράνομων μεταναστών και αιτητών ασύλου. 

Αρχικά επικράτησε η άποψη ότι οποιοσδήποτε παράνομος μετανάστης έστω και αν είχε συλληφθεί και κρατείτο για απέλαση, αν πρόφερε τη λέξη ΑΣΥΛΟ, έπρεπε να αφεθεί ελεύθερος, να του δοθεί άδεια παραμονής, μέχρι να εξεταστεί η αίτησή του για άσυλο.  Ακόμα, και αλλοδαποί καταδικασθέντες για σοβαρά ποινικά αδικήματα υπέβαλαν αίτηση ενώ εξέτιαν την ποινή τους και μετά τη συμπλήρωση της ποινής αφήνονταν ελεύθεροι ως αιτητές ασύλου.  Το κράτος, δηλαδή  ο φορολογούμενος πολίτης καταβάλλει τεράστια ποσά σε πρόσωπα που αποκτούν καταχρηστικά δικαίωμα παραμονής στη Δημοκρατία. Ένα τεράστιο μέρος του κρατικού προϋπολογισμού ξοδεύεται σε διαδικασίες και ελέγχους καταχρηστικών αιτήσεων, πρόβλημα φυσικά, που παρουσιάζεται στην Ελλάδα και σε άλλα κράτη της Ε.Ε, αλλά το ερώτημα είναι αν η μικρή Κύπρος έχει τέτοιες αντοχές. 

Στο Ευρωπαϊκό σύμφωνο για τη μετανάστευση και το άσυλο, αναφέρεται, πως " η μη ελεγχόμενη μετανάστευση, μπορεί να διαταράξει τη συνοχή του κοινωνικού ιστού στις χώρες προορισμού.  Συνεπώς η διαχείριση της πρέπει να λαμβάνει υπόψη τη δυνατότητα υποδοχής και τις ιδιαιτερότητες της χώρας υποδοχής." 

Φαίνεται ότι αυτό το ευρωπαϊκό σύμφωνο δεν αφορά την μοιρασμένη Κύπρο και τις ιδιαιτερότητες της αντίθετα βολεύει κάποιους πατέρες που ονειρεύτηκαν την  πολυπολιτισμικότητα.

Σύμφωνα με τους New York Times, το όνειρο της πολυπολυτισμικότητας τελείωσε. " Αυτό το οποίο μόλις τώρα αρχίζουν να αντιλαμβάνονται οι Ευρωπαίοι είναι μια δύσκολη αλήθεια: οι μετανάστες που άρχισαν να έρχονται στην Ευρώπη τη δεκαετία του ’50 λόγω της ενθάρρυνσης της μαζικής τους μετανάστευσης από τις Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και επιχειρήσεις, είναι βαθύτατα αποξενωμένοι από την Ευρωπαϊκή κοινωνία.  Η αποξένωση είναι πολιτισμική, ιστορική και πάνω απ’ όλα θρησκευτική.  Οι πλείστοι μουσουλμάνοι μετανάστες και τα παιδιά τους παραμένουν μη συμφιλιωμένοι με την Ευρώπη, έστω και αν είναι μετανάστες δεύτερης ή τρίτης γενιάς. "

Η πολυπολιτισμική φαντασίωση στην Ευρώπη, φαίνεται πιο έντονη στην Ολλανδία, την πλέον αυτοαποκαλούμενη, φιλελεύθερη χώρα της Ευρώπης, που πίστεψαν ότι με τον καιρό οι ισλαμιστές και οι λοιποί μετανάστες θα αποδέχονταν τις αξίες των χωρών που τους φιλοξενούσαν.  Σχεδόν, για μια δεκαετία, όποιος εξέφραζε φόβους ότι η πλειοψηφία των κατοίκων του Άμστερνταμ μέχρι το 2010, ότι θα είναι μουσουλμάνοι, κινδύνευε να χαρακτηριστεί ως ρατσιστής.  Έτσι χαρακτηριστήκαμε και εμείς εδώ στην  Κύπρο όταν εκφράσαμε ανησυχίες και απόψεις. Σήμερα όμως οι Ολλανδοί συζητούν ανοιχτά τις επιπτώσεις που προκαλεί η αύξηση του αριθμού των μουσουλμάνων στη χώρα.  Το όραμα των Ευρωπαίων περί πολυπολιτισμικότητας, δεν είναι πλέον βιώσιμο. Διαπιστώνουμε ότι η πολυπολιτισμικότητα ως φαινόμενο υπάρχει αλλά η ενσωμάτωση των μουσουλμάνων μεταναστών στις δυτικές κοινωνίες είναι ιδιαίτερα δύσκολη.  Τα στοιχεία είναι συντριπτικά.  «Για ποια ενσωμάτωση μιλούμε;» Οι επιθέσεις στην Αγγλία, τα χτυπήματα στη Μαδρίτη, οι εξεγέρσεις των μεταναστών στα γαλλικά προάστια, οι απειλές κατά της Δανίας, ο ετσιθελισμός των μεταναστών στην Αθήνα, οι απειλές και οι ξυλοδαρμοί κατά αστυνομικών στην Κύπρο μεγεθύνουν την έλλειψη εμπιστοσύνης των ευρωπαίων απέναντι στους μουσουλμάνους μετανάστες, αποδεικνύουν, πως ακόμα  και αυτή η υποτιθέμενη ενταγμένη ισλαμική κοινότητα εύκολα τινάζει στον αέρα βαγόνια του μετρό στο Λονδίνο, όπου ο μισός πληθυσμός της ισλαμικής κοινότητας στην Αγγλία επικροτεί την πράξη αυτή.  Ακόμα και η προσπάθεια δημιουργίας ενός ευρωισλάμ, ώστε να σταματήσουν οι μουσουλμανικές κοινότητες της Ευρώπης να εξαρτώνται από κληρικούς, κα πάλι τους αφήνει γεμάτους μίσος κατά της δύσης.  Σήμερα, 6.000 τζαμιά κηρύττουν το Ισλάμ μέσα στην Ευρώπη. 

Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών προσπαθεί να μας πείσει με ακριβά διαφημιστικά σπότς στα Μ.Μ.Ε. για την  αποδοχή εκατομμυρίων προσφύγων και μεταναστών.  Την ίδια όμως στιγμή δημιουργεί τους πρόσφυγες, βομβαρδίζοντας τη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ το Αφγανιστάν και άλλα κράτη της Βορείου Αφρικής.  Ο Ο.Η.Ε, αποφασίζει και συστήνει στην Ευρώπη, πώς μέχρι το 2020, θα πρέπει να απορροφήσει 135.000.000 μετανάστες.  Τα τραγικά αποτελέσματα, δεν ενδιαφέρουν κανένα.  Η αλλοίωση και η διάλυση λαών, εθνών και πολιτισμών, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του βρώμικου παιχνιδιού.  Οι πολίτες αισθάνονται ότι απειλείται η εθνική τους ταυτότητα, και τουλάχιστον για τον ελλαδικό χώρο, αποδεικνύεται για άλλη μια φορά πως η εθνοκτονία, προέρχεται από εκείνους που με πρωτεργάτη την Τουρκία, ενθαρρύνει και εκκολάπτει κυκλώματα δουλεμπορίας, διακίνησης ναρκωτικών, πορνείας και άλλων εθνοκτονικών επιχειρήσεων.

Πριν μερικά χρονιά ο Τούρκος ΟΖΑΛ είπε ξεκάθαρα  « για να τελειώνουμε με την Ελλάδα θα πρέπει να τους στείλουμε μερικά εκατομμύρια μουσουλμάνους». Αυτό έκανε και κάνει ανενόχλητα η Τουρκία μέχρι σήμερα.

Ξεσηκώνει μέσω των γνωστών κυκλωμάτων χιλιάδες πονεμένους ανθρώπους από τρίτες χώρες ως επί το πλείστον μουσουλμάνους. Αυτοί απελπισμένοι από την φτώχεια και την εξαθλίωση, γίνονται τα θύματα των κυκλωμάτων εμπορίας των ανθρώπων και για να ξεπληρώσουν την μεταφορά τους από την κόλαση στον «παράδεισο» της δύσης υποχρεώνονται να γίνουν κουβαλητές και βαποράκια ναρκωτικών, τα οποία παραλαμβάνει η μαφία της Τουρκίας στους χώρους υποδοχής. Ακολούθως τους αναγκάζουν να εργαστούν κάτω από άθλιες συνθήκες ως επί το πλείστον σε οπλοβιομηχανίες και μετά τους αποζημιώνει φορτώνοντας τους σε σαπιοκάραβα για την Ευρώπη μέσω της Ελλάδας. Τότε αρχίζουν τα προβλήματα. Αιτήσεις για άσυλο, εργασία, εγκληματικότητα με όλα τα επακόλουθα.  Τότε είναι που εμπλέκονται  και οι λεγόμενες μη κυβερνητικές οργανώσεις’   αρχίζει ξανά η εκμετάλλευση και το κερδοσκοπικό παιχνίδι εις βάρος της ανθρώπινης ελπίδας.

 

Φίλες και φίλοι, αντιλαμβανόμαστε ότι το θέμα της ιθαγένειας είναι κατοχυρωμένο από το σύνταγμα πολύ πριν μας εκθέσει ο κάθε πολυεθνιστής "τα οράματά του" για την πολυπολιτισμική κοινωνία.

Όμως δεν είναι δυνατόν από μια μικρή οικογενειακή κατσαρόλα να τρώει ανεξέλεγκτα όλη η γειτονιά.  Στο τέλος όχι μόνο νηστικοί θα μείνουν όλοι, αλλά θα συγκρουστούν μεταξύ τους καταστρέφοντας τα πάντα. 

Το όραμα, που θέλει τους "νοικοκυραίους" δούλους μέσα στο εθνικό τους σπίτι, δεν πρέπει να περάσει. 

Υπό τις παρούσες συνθήκες της τεράστιας και φτιαχτής παγκόσμιας οικονομικής κρίσης,  ο ελληνισμός δεν μπορεί να προσφέρει τίποτε παραπάνω από όσα επιβάλλει ο ελληνικός μας πολιτισμός. 

Ο πολιτισμός - της φιλοξενίας, αλλά όχι της αφέλειας.

Ο πολιτισμός - του φιλόξενου Οδυσσέα, ο οποίος όμως εξοργίζεται με τους αυθαίρετους καταπατητές της περιουσίας του.

 Ο πολιτισμός, -  ο οποίος στη βάρκα που μεταφέρει τα παιδιά του μπορεί να περισυλλέξει όσους ναυαγούς αντέχει η βάρκα του, αλλά που δεν αφήνει κανένα να τη βυθίσει. 

        Φίλες και φίλοι,

ΑΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΦΙΑΛΤΕΣ. ΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΟΥΜΕ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΓΕΝΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΠΟΥ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΕ ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ ΑΣ ΜΗ ΓΙΝΟΥΜΕ Η ΓΕΝΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΜΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΠΑΓΚΛΑΝΤΕΣ.